Syndrom DDD
Syndrom dorosłego dziecka z rodziny dysfunkcyjnej (Syndrom DDD) objawia się trudnościami w radzeniu sobie z emocjami, tworzenia odpowiednich relacji społecznych oraz brakiem poczucia bezpieczeństwa. Syndrom ten towarzyszy osobom wychowanym w rodzicach, w których rodzice nie wypełniają podstawowych funkcji. Dzieci narażone na przemoc fizyczną i psychiczną żyją w poczuciu nieustannego zagrożenia. Wbrew pozorom syndrom ten nie dotyczy wyłącznie rodzin z problemem alkoholowym. Nadużywanie środków psychoaktywnych przez jednego rodzica powoduje, że rodzina nie spełnia swoich obowiązków wychowawczych.
Aby lepiej zrozumieć problem trzeba na rodzinę spojrzeć jak na system naczyń połączonych. Jeden element wpływa na pozostałe. Ustalona jest hierarchia i rola poszczególnych ogniw. W normalnej rodzinie dzieci mają przestrzeń do budowania własnej wartości, realizacji pomysłów. Uczą się bliskości, szacunku dla drugiego człowieka. Z rodziców mogą czerpać odpowiednie wzorce zachowań.
Osoba z dysfunkcyjnej rodziny w dorosłym życiu ma problemy z rozpoznawaniem i zaspokajaniem swoich potrzeb. Kolejnym aspektem jest zamiana ról, jedno z dzieci w takiej rodzinie dla młodszej siostry czy brata staje się oparciem, które jest wymagane od dorosłych. Dziecko wychowujące się w takim środowisku żyje w intensywnym, nadmiarowym stresie. Źle pojmowana lojalność w stosunku do rodziny powoduje brak poszukiwania przez nie pomocy na zewnątrz. Wypracowane mechanizmy obronne są zbyt mało konstruktywne, w związku z tym osoby takie wypierają z siebie trudne do skonfrontowania emocje i wspomnienia. Konsekwencją takich reakcji jest często strach przed nawiązywaniem relacji, zupełne odcięcie od uczuć, trudności w okazywaniu zaufania na poziomie ogólnospołecznym.
Objawy DDD
Osoba doświadczająca syndromu DDD odczuwa:
- drażliwość
- ciągłe uczucie niepokoju
- smutek
- poczucie wstydu
- unikanie ryzyka
- strach przed popełnieniem błędu
- poczucie pustki
- smutek
- niską samoocenę
- zamartwianie się o przyszłość
Objawy w relacjach międzyludzkich:
- problem z mówieniem o emocjach
- lęk przez związkiem
- wysoki współczynnik rozwodów
- problemy w budowaniu trwałych relacji
- problemy z odnalezieniem się w roli rodzica
Leczenie syndromu DDD jest wskazane jeżeli stany emocjonalne są niepokojące. Wymaga ono psychoterapii, która pozwala na zmierzenie się ze swoimi problemami z dzieciństwa i uporaniu się z nimi w dorosłym życiu.
